Aigaio365 > MAIN SLIDER > Σκουρλέτης: Η καθιέρωση της απλής αναλογικής εμβαθύνει τη δημοκρατία στην αυτοδιοίκηση

Σκουρλέτης: Η καθιέρωση της απλής αναλογικής εμβαθύνει τη δημοκρατία στην αυτοδιοίκηση

«Η καθιέρωση της απλής αναλογικής εμβαθύνει τη δημοκρατία στην αυτοδιοίκηση, εξασφαλίζει με γνήσιο τρόπο την αντιπροσωπευτικότητα, αποτυπώνοντας τους προγραμματικούς συσχετισμούς και ταυτόχρονα διαπαιδαγωγεί στην κουλτούρα της σύνθεσης, της συνεργασίας και της συνευθύνης» τονίζει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Realnews ο υπουργός Εσωτερικών.

Η συνέντευξη του Υπουργού Εσωτερικών, Πάνου Σκουρλέτη, στην εφημερίδα Realnews και στον δημοσιογράφο Φοίβο Κλαυδιανό:

Γιατί η καθιέρωση της απλής αναλογικής δημιούργησε τόσο μεγάλες αντιπαραθέσεις;

Η καθιέρωση της απλής αναλογικής εμβαθύνει τη δημοκρατία στην αυτοδιοίκηση, εξασφαλίζει με γνήσιο τρόπο την αντιπροσωπευτικότητα, αποτυπώνοντας τους πραγματικούς συσχετισμούς και ταυτόχρονα διαπαιδαγωγεί στην κουλτούρα της σύνθεσης, της συνεργασίας και της συνευθύνης. Επιπλέον, σπάει όλο το σύστημα αναπαραγωγής του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος που έχει δομηθεί από το 1974, όχι μόνο στην αυτοδιοίκηση. Διότι ο δήμαρχος είναι, για κάποιους, ένας κρίκος στην αλυσίδα της αναπαραγωγής του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, που ξεκινά από το τοπικό, περνά στο περιφερειακό και φτάνει μέχρι το ανώτατο επίπεδο. Όλα αυτά υπηρετούσαν μια λογική εργαλειοποίησης της αυτοδιοίκησης στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης διαφόρων κομματικών συμφερόντων και τώρα ανατρέπονται. Δηλαδή ανατρέπεται το δημαρχο-κεντρικό μοντέλο, ενώ την ίδια στιγμή θα προκύπτουν αντιπροσωπευτικές πλειοψηφίες της ίδιας της κοινωνίας.

Πώς σχολιάζετε την αναποφασιστικότητα της Ν.Δ. ως προς το σπάσιμο της Β’ Αθηνών και του Υπολοίπου Αττικής;
Εδώ αποτυπώνεται μια μεγάλη εσωτερική σύγκρουση. Παλαιότερα το είχε υποστηρίξει ο κ. Μητσοτάκης που θέλησε τώρα να εμφανιστεί συνεπής, αλλά και να κοντύνει τους διάφορους βαρόνους της παράταξής του. Αν δεν εξέφραζε, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ την πραγματική πίεση που ασκείται σήμερα από την ίδια την κοινωνία, η κατάτμηση της Β’ Αθηνών δεν θα θεσπιζόταν.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες θεσμικές αλλαγές που φέρνει ο «Κλεισθένης»:

Πρώτον, η κατηγοριοποίηση των δήμων βάσει των χαρακτηριστικών τους -νησιωτικοί, αστικοί, ορεινοί-, η οποία μας επιτρέπει την άσκηση στοχευμένης πολιτικής σε δικαιότερη βάση. Δεύτερον, η δημιουργία του ελεγκτή νομιμότητας η οποία φεύγει από τις αποκεντρωμένες διοικήσεις. Τρίτον, η ενδοδημοτική αποκέντρωση μέσω της στήριξης των κοινοτήτων. Τέταρτον, η δυνατότητα των δήμων να ιδρύουν νομικά πρόσωπα σε τομείς της κοινής ωφέλειας, όπως στην ενέργεια.

Όλα αυτά οδηγούν σε πιο ισχυρή αυτοδιοίκηση. Πρέπει, όμως, να καταλάβουμε ότι αποτελούν ένα πρώτο μεταρρυθμιστικό βήμα το οποίο θα μπορέσει να ολοκληρωθεί μέσα από τη συνταγματική αναθεώρηση και τις νέες δυνατότητες που θα έχουμε από την ανάταξη της οικονομίας.

Γράφτηκαν τις τελευταίες ημέρες πολλά σενάρια για τριπλές εκλογές και πέντε κάλπες τον Μάιο του 2019… Γίνεται αυτό θεσμικά και τεχνικά;

Δεν προγραμματίζουμε οι βουλευτικές εκλογές να γίνουν τον Μάιο. Ως γνωστόν η κυβέρνηση πορεύεται και σχεδιάζει με βάση τον Σεπτέμβριο του 2019. Άρα εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην ανάγκη να εξαντληθεί η τετραετία. Κι αυτό διότι είναι προς όφελος της κοινωνίας να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τα νέα θετικά δεδομένα. Ως προς τα τεχνικά ζητήματα, είναι δευτερευούσης σημασίας. Υπάρχουν όλες οι τεχνικές προϋποθέσεις για να έχουμε αδιάβλητες και άψογες εκλογές.

Ποια θα είναι η νέα βασική διαχωριστική γραμμή στις επόμενες εκλογές;

Καθώς πλησιάζουν τα τρία χρόνια από τον Σεπτέμβριο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον μπορεί να αξιολογείται από τους πολίτες όχι στη βάση της διαχείρισης των επιπτώσεων από την εφαρμογή του προγράμματος, αλλά και από τις θετικές πρωτοβουλίες που αναδεικνύουν το δικό του αποτύπωμα. Εκτός από την απλή αναλογική και το Μακεδονικό, έχουμε τη μεταρρύθμιση για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, την πολιτική για την προστασία των πιο αδύναμων ομάδων και στρωμάτων, τη στήριξη του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας κ.ά.

Η νέα αντιπαράθεση διαμορφώνεται, λοιπόν, ως εξής: Από τη μία, θα είναι η άποψη που εκφράζει η Ν.Δ., η οποία θέλει να εμπεδωθεί -και επιδιώκει να εδραιώσει- μια ακραία νεοφιλελεύθερη-αγοραία αντίληψη στο πεδίο της κοινωνίας και της οικονομίας. Αντιλαμβάνεται, για παράδειγμα, την παιδεία σαν εμπόρευμα και θεωρεί ότι πλεονάζει το προσωπικό στα νοσοκομεία ή ότι είναι ξεπερασμένο το οκτάωρο. Από την άλλη, θα είναι η αντίληψη που διατυπώνει ο ΣΥΡΙΖΑ για ένα νέο αναπτυξιακό πρόγραμμα με επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, προστασία της εργασίας, διασφάλιση των δημόσιων αγαθών, της εκπαίδευσης, της υγείας, με ρόλο στην αυτοδιοίκηση και με έναν ξεχωριστό ρόλο του δημόσιου τομέα στη νέα αναπτυξιακή φάση. Αυτή η αντιπαράθεση προφανώς, στο κοινωνικό πεδίο, αντανακλάται στην υπεράσπιση συγκεκριμένων συμφερόντων και κοινωνικών στρωμάτων.

Ποιο θεωρείται ότι είναι το πολιτικό στίγμα της Ν.Δ. αυτή την περίοδο;

Είναι σαφές ότι από την εποχή ακόμη του Αντώνη Σαμαρά υπάρχει μια προσπάθεια να ηγεμονεύσουν στην παράταξη της Ν.Δ. τα δεξιότερα στοιχεία, τα οποία συνομιλούν με την ακροδεξιά και πολλές φορές -μέσα από τις μεταγραφές που υπήρξαν τα τελευταία χρόνια- παίζουν έναν ρόλο καθοριστικό σε θέσεις-κλειδιά. Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν ξέφυγε από αυτή την προσέγγιση και σε πλήρη αντιστοιχία με το προηγούμενό του πολιτικό προφίλ συνεχίζει σε αυτό τον δρόμο. Αποτυπώνεται πάρα πολύ έντονα αυτό στον τρόπο που πολιτεύτηκε στο Μακεδονικό, υιοθετώντας μία ακροδεξιά, τυχοδιωκτική τοποθέτηση, ενδεχομένως γιατί φοβάται ότι μπορεί να προκύψει κόμμα από τα ακροδεξιά του. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει υποχώρηση του ειδικού βάρους του καραμανλισμού, όπως τον γνωρίσαμε μετά το 1974, εντός της Ν.Δ.

Τι προμηνύει το «τζαρτζάρισμα» στο Eurogroup της Πέμπτης για τις μεγαλύτερες μάχες του φθινοπώρου;

Η πορεία μετά το πρόγραμμα δεν θα είναι ανέφελη. Είναι βέβαιο ότι, κάτω από διαφορετικές συνθήκες, θα εξακολουθήσουμε να βρισκόμαστε σε μια αντιπαράθεση-διαπραγμάτευση με όλους εκείνους οι οποίοι υπερασπίζονται μια πολιτική νεοφιλελεύθερης λιτότητας. Και αναφέρομαι σε δυνάμεις όχι μόνο μέσα στη χώρα αλλά και εντός της Ευρώπης. Τα δεδομένα στην Ευρώπη αλλάζουν, θα διαμορφωθούν νέες ισορροπίες, δεν είναι βέβαιο αν αυτές είναι καλύτερες ή χειρότερες. Εκείνο για το οποίο εμείς πρέπει να είμαστε σταθεροί είναι ότι πρέπει να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες που μας δίνει η έξοδος από το πρόγραμμα, αλλά και τα μέχρι τώρα θετικά στοιχεία από την πορεία της οικονομίας, για να επαναπροσδιορίσουμε το μείγμα της πολιτικής μας χωρίς να αμφισβητήσουμε τις δημοσιονομικές μας δεσμεύσεις. Άρα, ναι μεν είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε, τουλάχιστον σε μια πρώτη φάση, στο ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων που έχουμε δεσμευτεί, αλλά ο τρόπος που θα το πετύχουμε δεν είναι αυτός που αποτυπώθηκε στις προηγούμενες διαπραγματεύσεις. Υπάρχουν κι άλλα μέσα για την επίτευξή τους.



Σχετικά άρθρα


WP-Backgrounds Lite by InoPlugs Web Design and Juwelier Schönmann 1010 Wien