Μετά από τόσα κοινά θέματα και αναφορές σε κείμενα, πρέπει να έχεις καταλάβει ότι με τα Κουφονήσια, αδυνατώ να είμαι αντικειμενική. Αν με ρωτάς, έχω όλα τα δίκια με το μέρος μου να μην το κάνω. Γιατί απλά, είναι ο πιο επικοφανταστικός προορισμός που μπορείς να έχεις γραμμένο στην ατζέντα σου. Με πολλά θαυμαστικά. Αν με θεωρείς υπερβολική, τότε δύο είναι τα τινά: Ή που δεν έχεις πάει ποτέ ή που πήγες και δεν σου πέτυχε η σέλφι στο Πορί.

Αν ισχύει το πρώτο, τότε μπορείς να εξιλεωθείς στα μάτια μου, πηγαίνοντας εκεί και δίνοντας μου επιστρέφοντας, το feedback που πρέπει στο νησί. Θα βοηθήσω λίγο, αφού το θες. Όμως, αλήθεια πιστεύω ακράδαντα ότι με το που θα πατήσεις το πόδι σου στο νησί και θα δεις αυτά τα νερά στο λιμάνι θα ξέρεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι.
Πριν σου συστήσω μετά τιμών και υποκλίσεων τα Κουφονήσια, θέλω να σε προειδοποιήσω για το εξής: Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κολλήσεις μαζί τους. Και όταν λέμε να κολλήσεις, δεν εννοώ να τα επιλέξεις ως προορισμό δύο καλοκαίρια συναπτά.

Εννοώ να έχεις κανονίσει να πας για τέσσερις μέρες και να μείνεις οχτώ -όπως εγώ καλή ώρα. Και κάπου εδώ πρέπει να σου εκμυστηρευτώ ότι αν πέρσι που επισκέφθηκα για πρώτη φορά το νησί (και άργησα) είχα περισσότερη άδεια, τότε θα είχα μείνει περισσότερο.

Στα Κουφονήσια πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να αλλάξεις το εισιτήριό σου παραπάνω από μία φορές. Το τετραήμερο δεν σου φτάνει όσο και αν αυτό είναι το ιδανικό χρονικό διάστημα παραμονής σε ένα μικρό νησί. Δεν θα ξεχάσω τον τρόπο με τον οποίο κοίταξα ένα φίλο -μεγάλο φαν του νησιού που μου είχε πει ότι κάθε φορά που πηγαίνει, μένει για ένα μήνα. Ήμουν σε φάση “πώς γίνεται να μην βαριέσαι σε ένα τόσο μικρό νησί”. Χωρίς υπερβολή αμέσως μόλις πάτησα το πόδι μου στο νησί, κατάλαβα το γιατί.

Το Πάνω Κουφονήσι

Στο νησί δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο. Ούτε καν βέσπα. Αφενός γιατί είναι εξαιρετικά μικρό και αφετέρου γιατί είναι το να το περπατήσεις είναι το καλύτερο αγχολυτικό. Άσε που, στη διαδρομή, μπορείς να ρίξεις μία βουτιά οπουδήποτε θες.

Η μεγαλύτερη παραλία του νησιού, είναι το Πορί. Μία παραλία που θυμίζει κάτι από Ελαφόνησο. Ψέμματα. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της. Είναι μία τεράστια αμμουδιά με κρυστάλλινα νερά. Δεν είναι οργανωμένη, αλλά μεταξύ μας, δεν θα της πήγαινε και να είναι.

Στη διαδρομή σου για το Πορί, θα συναντήσεις τη μικρογραφία του, την Ιταλίδα. Για την παρέα μου, η Ιταλίδα είναι κάτι σαν Inside Heaven. Κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά (καλή ώρα) τη μνημονούμε και λέμε ένα “Να ήμασταν τώρα στην Ιταλίδα”. Για το νησί, η Ιταλίδα είναι κάτι σαν ευεργέτιδα. Και όχι επειδή τους πρόσφερε χρήματα.

Η γυναίκα από την οποία πήρε και το όνομά της η συγκεκριμένη παραλία, παντρεύτηκε έναν Ιταλό που για να την ευχαριστήσει, της αγόρασε με μία χούφτα χρυσαφικά την έκταση από την Ιταλίδα μέχρι το Πορί. Οι ντόπιοι την ευγνωμονούν μέχρι σήμερα που δεν έχτισε παρά μόνο ένα μικρό σπιτάκι στην περιοχή.

Μία από τις πιο αναζωογονητικές βουτιές, θα την κάνεις στην Πισίνα. Φυσική πισίνα, για να εξηγούμαστε. Θα τη βρεις πηγαίνοντας προς το Πορί λίγο μετά την Ιταλίδα. Το μέρος δεν είναι για άραγμα μιας και καλά καλά, δεν μπορείς να καθίσεις. Ωστόσο, αυτήν τη βουτιά θα τη ζηλέψεις. Και θα την κάνεις.

Σε περίπτωση που θέλεις λίγη περισσότερη φασαρία, τότε πέρνα μία βόλτα από το Φανό. Ο Φανός βρίσκεται σχεδόν κολλητά της Ιταλίδας -προηγείται αυτής από τη μεριά του λιμανιού. Και αν και με τέτοια θάλασσα τη θεωρώ περιττή, οφείλω να σε ενημερώσω ότι έχει και αναπαυστικότατες ξαπλώστρες στα πέριξ αυτής.

Άφησα την αγαπημένη μου παραλία για το τέλος για να μοιραστώ μαζί σου ότι εκ πρώτης όψεως, δεν μου γέμισε το μάτι. Απορούσα τι στο καλό βρίσκουν όλοι σε αυτό το Γάλα. Αφού είναι μία σπηλιά. Δεν είναι.
Το Γάλα είναι η διέξοδός στον παράδεισο. Και δεν υπερβάλλω. Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με σπηλιά, ωστόσο, αν κολυμπήσεις το μικρό στενό δρομάκι της, θα βρεθείς μέσα σε λίγα λεπτά στο πέλαγος. Το νερό θα είναι πιο κρύο και ο αέρας πιο έντονος. Αλλά αξίζει τον κόπο. Θα νιώσεις μία ελευθερία που σίγουρα χρειάζεσαι. Παρεμπιπτόντως, κολυμπώντας βγες σε αυτό ακριβώς το σημείο:

Αν έχεις σκάφος, γύρισε όλες τις γύρω σπηλιές μετά και πριν από το Πορί και το Γάλα. Δεν θα ξέρεις ποια να πρωτοδιαλέξεις.

Κάτω Κουφονήσι

Το κάτω Κουφονήσι είναι η άγρια πλευρά των Κουφονησίων και αξίζει να το ζήσεις παρέα με μία σκηνή. Δυστυχώς δεν έχω προλάβει να το επισκεφθώ γι αυτό ζήτησα τη συνδρομή του φίλου Δημήτρη Κουπριτζιώτη ο οποίος σε συμβουλεύει τα εξής:

Παίρνεις το καραβάκι και δεν σταματάς στην πρώτη στάση που είναι η Παναγιά, αλλά στη δεύτερη. Η παραλία λέγεται Νερό και είναι τρομερή παραλία.

Αν θες περιπέτεια ανεβαίνεις σε ένα από τα δύο δρομάκια που έχει και πηγαίνεις αριστερά μέχρι να φτάσεις στα Πεζούλια. Τον παράδεισο της γης σε παραλία.

Με πληροφορίες από το Oneman