«Όλα αυτά που έχετε ακούσει για τα βασανιστήρια με το τσουβάλι και τη γάτα είναι αλήθεια. Έχουν γίνει πολλά φρικτά πράγματα εδώ και όχι μόνο τα γεγονότα στη Χαράδρα». Ο Αργύρης Ανδρεόπουλος, εμφανώς συγκινημένος, περιγράφει θύμησες από την μαύρη περίοδο που βρέθηκε εξόριστος στη Μακρόνησο.
Ανταλλάσσει ευχές με έναν άλλο Μακρονησιώτη και στρέφει το βλέμμα του στο άγαλμα του Δεσμώτη Μακρονησιώτη που δεσπόζει στο ξερονήσι, υψώνοντας την αριστερή γροθιά του προς τον ήλιο, ενώ κουβαλάει στον ώμο του τα δεσμά του.
Μαζί με πρώην εξόριστους κι ανθρώπους της δρακογενιάς της Αντίστασης, χιλιάδες ακόμα αριστεροί και αριστερές, κάθε ηλικίας, βρέθηκαν το πρωί της Κυριακής στο Μακρονήσι, σε ένα συγκινητικό προσκύνημα προς τιμήν αυτών που πήραν την απόφαση του Αγώνα για μια ολόκληρη ζωή.
Δείτε το οδοιπορικό του Left.gr στη μαρτυρική Μακρόνησο:
Ξεπέρασε κάθε προσδοκία η συμμετοχή, είπε στο Left.gr ο Πέτρος Καραγεώργος, από την οργανωτική επιτροπή της εκδρομής στη Μακρόνησο. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία περισσότεροι από 2.200 άνθρωποι πήραν το καράβι από το Λαύριο με προορισμό την άλλοτε κόλαση.
«Εκεί, έβαζαν τον πατέρα μου και πολλούς ακόμα να φτιάχνουν ψωμί και αντί να τους το δίνουν τους χτύπαγαν», μας λέει ενθυμούμενος τις περιγραφές ο γιος ενός Μακρονησιώτη, ενώ μας δείχνει τους «Αρτοκλιβάνους», τον χώρο, όπου στο μέλλον αναμένεται να στεγαστεί το Μουσείο Μακρονήσου.
«Εγώ, με την επίσκεψη μου εδώ, που δεν πρόλαβε να την κάνει μαζί μου και ο πατέρας μου, τιμώ τη μνήμη του. Την τιμώ όμως και με όλη μου την πορεία, από τότε που ήμουν στους Λαμπράκηδες μέχρι σήμερα», συνεχίζει.
«Με τη διάσωση της μνήμης θέλουμε να πάρουμε διδάγματα αγώνα και αξιοπρέπειας και να τα εφαρμόσουμε στο σήμερα», λέει ο Νίκος Τσούκαλης από τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ.
Μαζί με αρκετούς ακόμα νέους και νέες άκουσαν για την βαριά ιστορία της Μακρονήσου από τον ιστορικό, Τάσο Σακελλαρόπουλο, που ξενάγησε τους επισκέπτες στο νησί.
«Πολύωρες αγγαρείες, διαπόμπευση όσων δεν υπέγραφαν δηλώσεις μετανοίας, πέταγμα στη θάλασσα, κουβάλημα της πέτρας, άγριοι ξυλοδαρμοί, κάποτε και μέχρι θανάτου… Η ζωή ήταν ανυπόφορη αλλά οι αριστεροί και οι κομμουνιστές την αντιμετώπιζαν με τραγούδια για να μη λυγίσουν».
Τραγούδια σαν αυτά που, με κατάθεση ψυχής, τραγούδησαν η Νατάσσα Παπαδοπούλου -Τζαβέλα με τον Ανδρέα Τσεκούρα στο ακορντεόν. Τα τραγούδησαν μαζί τους, οι περισσότεροι με δάκρυα στα μάτια, όλοι και όλες όσες βρέθηκαν στο θεατράκι του ΑΕΤΟ.
«Μπορούσα να μην έρθω; Εδώ έχουν εξοριστεί και βασανιστεί τόσο Πόντιοι πρόγονοί μου (σ.σ. την περίοδο 1922-1923 η Μακρόνησος λειτούργησε ως λοιμοκαθαρτήριο προσφύγων, κατά κύριο λόγο Ποντίων) όσο και αριστεροί πατριώτες που δεν συμμορφώνονταν», λέει η Μαρία Χρηστάκη, περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, που θυμάται τις περιγραφές της γιαγιάς της.
Η επίσκεψη στη Μακρόνησο για πολλούς είναι ένα μνημόσυνο για τους δικούς τους ανθρώπους, για όλους εκείνους που βίωσαν το οργανωμένο αυτό σύστημα «αναμόρφωσης» για τους… μη εθνικόφρονες. Αυτό το σύστημα που ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος είχε χαρακτηρίσει «Παρθενώνα του νέου ελληνισμού» και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος «νέα Εδέμ στα μάτια της ελληνικής ιστορίας» (!).
Αυτός ο «Παρθενώνας», είναι ένας τόπος μαρτυρίου που μας θυμίζει μαζί με τους ανθρώπους που βρέθηκαν εκεί και είναι ακόμα εν ζωή, ότι πολλές φορές χάνεται η ανθρωπιά. Και αυτό το μάθημα είναι πολύτιμο, λένε αυτοί που βρέθηκαν μαζί τους εκεί, λίγο πριν την επιστροφή στο Λαύριο όπου κατατέθηκαν στεφάνια στο Μνημείο της Μάνας – Γυναίκας – Αδελφής του Μακρονησιώτη Δεσμώτη.
Εκτός από φόρος τιμής, η επίσκεψη αυτή, αλλά και ο σχεδιασμός για παρεμβάσεις ώστε η Μακρόνησος να προστατευθεί ως τόπος μνήμης και ιστορικότητας, αποτελούν ένα επικαιροποιημένο μήνυμα κατά του ιστορικού αναθεωρητισμού αλλά και κατά όλων όσων θέλουν να ξαναφέρουν στο προσκήνιο τις πιο απεχθείς ιδέες που γνώρισε η ανθρωπότητα, αυτές του ναζισμού και του φασισμού.