Οι πολιτικοί να φωτογραφίζονται καλοντυμένοι με τις γραβάτες τους δίπλα σε παπάδες και εικονίσματα για να κερδίσουν την αποδοχή των νοικοκυραίων. Οι ιερείς να κυκλοφορούν με Μερσεντές και με σοφέρ, την ώρα που κόσμος πεινάει. Οι καθωσπρέπει χριστιανοί να νηστεύουν με αστακούς και καραβίδες και να κάνουν τάματα στις εκκλησίες για να σώσουν τη ψυχή τους. Όσο πιο ακριβό το τάμα, τόσο περισσότερες πιθανότητες να σωθείς. Τάματα τα οποία στέλνονται στο εξωτερικό, γίνονται ράβδοι χρυσού και ανταλλάσσονται με λιμουζίνες και χρυσά πετραχήλια.

Άνθρωποι πάνω σε μοναστήρια σε απομακρυσμένα βουνά, να ισχυρίζονται πως βοηθούν τον κόσμο, αποκομμένοι από την κοινωνία. Δεν τους είπε κανείς ότι τα χέρια που βοηθούν είναι πιο δυνατά από τα χέρια που προσεύχονται. Διάφοροι Αμβρόσιοι να αφορίζουν με το έτσι θέλω την επιστήμη, την πρόοδο, το διαφορετικό. Άνθρωποι που αντί να διαδίδουν την αγάπη, μοιράζουν το μίσος για τους πρόσφυγες, τους γκέι, τους αριστερούς, την ώρα που συναναστρέφονται με τους δολοφόνους της χρυσής αυγής.

Και κάποιος Άνθιμος να ισχυρίζεται πως το “αγαπάτε αλλήλους” έχει όρια. Ο θαυμαστής της χούντας που έχει το θράσος να αλλάζει τις διδαχές του Χριστού. Να ερμηνεύει κατά το δοκούν τα πιο όμορφα λόγια. Να εκμεταλλεύεται τις αγνές προθέσεις των πιστών. Να διαμορφώνει συνειδήσεις μίσους, κεκαλυμμένες με νοθευμένη Χριστιανοσύνη. Και από την άλλη, κάποιος Βαρθολομαίος να υποστηρίζει τη γενοκτονία του Ερντογάν στη Συρία.

Όλοι αυτοί, να προσπαθούν να μετατρέψουν την πιο αγνή θρησκεία του κόσμου σε μνημείο ειρωνείας. Το απάγκιο ελπίδας για πολλούς ανθρώπους έχει εμπορευματοποιηθεί σε ένα σκηνικό εντυπωσιασμού και δήθεν κατάνυξης. “Μ’ αρέσει ο Χριστός σας, δεν μ’ αρέσουν οι χριστιανοί σας” λέγεται πως είπε κάποτε ο Γκάντι.

Να συνεχίσετε να πηγαίνετε στην εκκλησία αν αυτό σας κάνει να νιώθετε όμορφα. Να συμμετέχετε, να ψέλνετε, να ανάβετε κεριά, να κάνετε οτιδήποτε θέλετε και θεωρείτε σωστό και ιερό. Μην κρίνετε όμως όσους δεν το κάνουν. Και μην πέσετε στην παγίδα του φαίνεσθαι.

Να βοηθάτε τους αδύναμους, να εναντιώνεστε στην αδικία και ίσως κάποτε να καταλάβουμε το πραγματικό νόημα αυτών των ημερών.