Είναι πλέον πασιφανές πως η δημοτική αρχή της Μήλου είναι ανίκανη να παρέχει στους κατοίκους, αλλά και στους επισκέπτες του νησιού τα στοιχειώδη δημόσια αγαθά, όπως η ύδρευση, η αποχέτευση και η συλλογή των απορριμάτων. Κάθε μέρα που περνάει, η οργή και η απογοήτευση των Μηλιών μεγαλώνει.
Αναμφισβήτητα, το κύριο πρόβλημα του νησιού είναι η έλλειψη και η κακή ποιότητα του νερού. Ο Γεράσιμος Δαμουλάκης υποστηρίζει ότι οι κάτοικοι και οι τουριστικές επιχειρήσεις δεν έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται, αφού -εν έτει 2017- πρέπει να διαθέτουν δεξαμενές για να μαζεύουν το βρόχινο νερό (!), ενώ «δεν θα πρέπει να πλένουν αυτοκίνητα και δρόμους». Όλα αυτά σε ένα άκρως τουριστικό νησί, όπου άπαντες θα πρέπει να φροντίζουν για την καθαριότητά του. Αντ’ αυτού, ο δήμαρχος της Μήλου προτρέπει τις επιχειρήσεις να μην τηρούν τους βασικούς κανόνες υγιεινής!
Όσο για τις δεξαμενές, άπαντες κατανοούν πως καμία επιχείρηση δεν είναι δυνατόν να έχει τόσο μεγάλες εγκαταστάσεις, ώστε να καλύψει τις ανάγκες της εν μέσω της τουριστικής περιόδου. Προσωρινή λύση έδωσε η απόφαση του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής πολιτικής, να στείλει υδροφόρο πλοίο στο νησί, όμως τον Αύγουστο που οι ανάγκες θα είναι πολλαπλάσιες, τι πρόκειται να συμβεί;
Όσον αφορά τα λύμματα, ο Δήμος Μήλου τα διαθέτει ανεξέλεγκτα σε διάφορα χωράφια του νησιού, με αποτέλεσμα να του επιβληθεί πρόστιμο 42.000 ευρώ από (την επίσης γαλάζια) Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Δικαιολογημένα οι κάτοικοι αντιδρούν και ζητούν να πληρώσει το πρόστιμο ο ίδιος ο δήμαρχος, ο οποίος κατασπαταλά τις εισφορές τους και επιβαρύνει την υγεία τους.
Ακόμη, σύμφωνα με καταγγελίες, τα σκουπίδια παραμένουν για μέρες σε κεντρικά σημεία του νησιού. Τώρα που τελείωσε και η δικαιολογία της απεργίας της ΠΟΕ – ΟΤΑ, φαίνεται ξεκάθαρα η γύμνια της δημοτικής αρχής να προσφέρει τα βασικά στους δημότες της. Στο νησί δεν λειτουργεί η ανακύκλωση, με αποτέλεσμα όλα τα απορρίμματα να καταλήγουν σε μια ανεξέλεγκτη χωματερή, ενώ η αποκομιδή των απορριμμάτων δεν γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Στη Μήλο λειτουργεί ένας από τους 16 χώρους ανεξέλεγκτης διάθεσης απορριμμάτων για τους οποίους η Ελλάδα πληρώνει πρόστιμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παράλληλα, ξεκίνησαν μέσα στον Ιούλιο (γεγονός για το οποίο καυχιέται ο έπαρχος Μήλου, Νίκος Βενάκης) οι ασφαλτοστρώσεις σε κεντρικούς δρόμους του νησιού, οι οποίες δημιουργούν κυκλοφοριακό κομφούζιο, τη στιγμή που η τουριστική κίνηση απογειώνεται. Βέβαια, για τον κ. Βενάκη η Μήλος κείται μακράν, αφού ο δρόμος για την δική του επιχείρηση στον Πλατύ Γυαλό της Σίφνου είναι ανοιχτός 24 ώρες το 24ωρο…
Από τη μεριά του, ο Γεράσιμος Δαμουλάκης αρκείται σε διάφορα επικοινωνιακά σόου. Αφού ξεκίνησε μια καταδικασμένη επικοινωνιακή καμπάνια για την επιστροφή της Αφροδίτης της Μήλου στο νησί, αφού έχει κηρύξει ανεπιθύμητους τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στη Μήλο, διότι ψήφισαν μνημόνιο (πόσο αστείο να λέγονται όλα αυτά από έναν Νεοδημοκράτη δήμαρχο), έχει φθάσει σε πολιτικό τέλμα. Και από ότι ακούγεται στα γαλάζια πολιτικά πηγαδάκια, έχει πάψει πλέον να έχει την αποδοχή τόσο των πολιτών που τον εξέλεξαν, όσο και της παράταξής του. Ο μόνος πλέον που τον στηρίζει είναι ο κ. Βενάκης. Για πόσο ακόμα, θα δείξει.
ΥΓ: Πάντως, από το να είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια και τη συντήρηση της Αφροδίτης της Μήλου οι Δαμουλάκης και Βενάκης, θα ήταν προτιμότερο να μείνει στο Λούβρο…
