Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ξυδάκης μιλάει στην Κυριακάτικη Kontranews για τα αίτια της εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ και καθορίζει τον στόχο του κόμματος για τις εθνικές εκλογές του Ιουλίου. Χαρακτηρίζει «αναγκαίο» το σχέδιο για την υλοποίηση της Προοδευτικής Συμμαχίας και σημειώνει πως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να «προσφέρουν λύσεις και όχι προβλήματα» στον Αλέξη Τσίπρα.
Πιο αναλυτικά:
Πού οφείλεται το άσχημο αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές;
Καμία εκλογική ήττα δεν οφείλεται σε έναν και μόνο λόγο. Για να προσεγγίσω το ερώτημά σας από τη θετική πλευρά, κερδίσαμε τρεις μεγάλες εκλογικές μάχες το 2015 επειδή το μήνυμά μας ήταν η ανάταξη της κοινωνίας με στήριξη των τάξεων που είχαν πληγεί περισσότερο, η διαφάνεια σε κάθε πράξη διοίκησης, η μηδενική ανοχή στη διαφθορά που προηγουμένως είχε πλήξει ηθικά και κοινωνικά τη χώρα και τέλος, η ταπεινότητα. Η άσκηση της εξουσίας δηλαδή με ύφος και πράξεις που υποδεικνύονται από την πολιτική μας κουλτούρα. Προφανώς μέρος του κόσμου που είχε ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο του 2015 απογοητεύτηκε από ορισμένες αποκλίσεις στα παραπάνω.
Στα δημοσιονομικά και στα ζητήματα κοινωνικής πολιτικής, ο κόσμος μας αναγνωρίζει αποτελεσματικότητα. Ωστόσο, η εφαρμογή ενός τρίτου μνημονίου, όσο και αν έγιναν τιτάνιες προσπάθειες να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις, ήταν αδύνατο να μην έχει δυσμενή αποτελέσματα. Σε άλλα πάλι, εκτός μνημονίου, η διαχείριση μπορούσε να είναι καλύτερη. Προφανώς έχουν γίνει λάθη. Όταν διοικείς κάνεις λάθη, αλίμονο. Και η συμπεριφορά σου μπορεί να ενοχλήσει, διότι είσαι διαρκώς εκτεθειμένος στη δημόσια κρίση. Και ενόχλησε. Διότι δεν αρκεί να μάχεσαι για το δίκιο, πρέπει να φέρεσαι και θεσμικά και με έγνοια για το κοινό αίσθημα. Το θέμα είναι η αυτοκριτική να μην περιορίζεται σε ένα αόριστο «κάναμε λάθη», που το ακούμε από όλους τη στιγμή μιας ήττας και εν πολλοίς είναι ατελέσφορο. Το θέμα είναι η αυτοκριτική να φτάνει σε βάθος και να οδηγεί σε διόρθωση και επαναδιατύπωση της πολιτικής.
Ας πούμε, δεν διαγνώσαμε εγκαίρως, και δεν αποκρούσαμε αποτελεσματικά, την επικοινωνιακή καταιγίδα της ΝΔ με τα fake news, τις συκοφαντικές επιθέσεις, την προσωπική αποδόμηση του Αλέξη Τσίπρα. Επί τρία χρόνια φώναζαν «φύγετε», «ψεύτης», «σφετεριστές», «μαδούροι»… Φώναζε και το ΚΙΝΑΛ τέτοια. Δείτε τα ψηφοδέλτια της ΝΔ τώρα: περιλαμβάνει φωστήρες του φρενιασμένου τηλε-ευαγγελισμού και της προπαγάνδας.
Με όλα αυτά όμως θέλω να τονίσω ότι η διοίκηση ασκήθηκε με εντιμότητα ― κι αυτό αποτελεί κληρονομιά της κυβέρνησης και μήνυμα στην κοινωνία.
Μιλήσατε για έναν «Ιβανόη με φωτόσπαθο» ο οποίος «δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του όλες τις μάχες». Πιστεύετε πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε την υποστήριξη που έπρεπε;
Ο Τσίπρας έχει ηγετικό χάρισμα και τον αγαπά ο κόσμος. Αυτό που έχει αντίκτυπο στην κοινωνία όμως από εμάς τους υπόλοιπους, τους στρατιώτες, δεν είναι οι δηλώσεις νομιμοφροσύνης και η κολακεία, αλλά οι πράξεις μας στον τομέα μας, στο πεδίο ευθύνης μας, σε κάθε σκαλί. Από το υπουργείο ως την οργάνωση βάσης, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη.
Έτσι κερδίζεις τον κόσμο και έτσι υποστηρίζεις έναν ηγέτη που είναι αδιαμφισβήτητα λαοφιλής και προικισμένος. Στον πρόεδρο προσφέρεις πάντα λύσεις, όχι άλυτα προβλήματα για να τα πάρει στην πλάτη του ο ίδιος. Μόνος του κέρδισε πολλές κρίσιμες μάχες, αλλά μπροστά μας έχουμε αγώνες στη μακρά διάρκεια.
Το σχέδιο της Προοδευτικής Συμμαχίας και το άνοιγμα στο κέντρο τελικά ευνόησε τον ΣΥΡΙΖΑ;
Προφανώς είναι σχέδιο για πολιτική ηγεμονία. Είναι επίσης αναγκαιότητα. Η διεύρυνση της εκλογικής βάσης οδηγεί και σε πολιτική διεύρυνση, είσαι κόμμα εξουσίας, πολυσυλλεκτικό, μαζικό και λαϊκό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει ως κόμμα του 3%-4,7%, μένοντας δηλαδή όπως ήταν το 2009. Χρειάζονται ευρύτερες συμμαχίες, εμπλοκή ανθρώπων που κάποια στιγμή ήταν αλλού αλλά τώρα έχουν έλθει προς τη μεριά σου. Από αυτή την άποψη κάνεις το αναγκαίο και ελπίζεις στο αποτέλεσμα. Τα συμπεράσματα θα εξαχθούν μετά και τις εθνικές εκλογές.
Θεωρείτε πως ο ΣΥΡΙΖΑ πετάει λευκή πετσέτα με την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών;
Τίποτα τέτοιο. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δείξει όχι απλώς ότι δεν φοβάται τις εκλογές, αλλά βλέπει την προσφυγή στην κάλπη με τον πιο καθαρό δημοκρατικό τρόπο: ως τη μόνη οδό για πολιτική νομιμοποίηση. Το έκανε τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν ήταν φανερό ότι το προεκλογικό πρόγραμμα του Ιανουαρίου ήταν ασύμβατο με τη στρατηγική υποχώρηση του τρίτου μνημονίου. Αυτό κάνει και τώρα. Η διαφορά δεν ήταν δυο ή τρεις ποσοστιαίες μονάδες αλλά σχεδόν δέκα. Δεν κυβερνάς ως το Σεπτέμβριο σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν θετικό για την οικονομία και τη χώρα.
Αυτό νομίζω ότι είναι το νόημα της προκήρυξης εκλογών, που εξάλλου τέσσερις μήνες πριν τη λήξη της θητείας δεν χαρακτηρίζονται -στην πράξη- ιδιαιτέρως «πρόωρες».
Ποιος είναι ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ στις 7 Ιουλίου; Η μείωση της διαφοράς ή η ανατροπή;
Κανείς δεν πάει στις εκλογές για να χάσει. Ούτε θα ήταν πρωτάκουστη μια ανατροπή. Για όποιον παρακολουθεί τις διεθνείς ειδήσεις αυτό ακριβώς συνέβη στην Αυστραλία πριν από δυο βδομάδες και πιο πρόσφατα στην αχανή -και προφανώς διαφορετική- Ινδία. Δεν κάνω, προς Θεού, κάποιο παραλληλισμό, λέω ότι οι διαφορές ανατρέπονται. Εκείνο που έχει σημασία είναι με ποιο λόγο, ποια φυσιογνωμία και ποιο πρόγραμμα πας στις εκλογές. Κεντρικό ζητημα κατ’ εμέ είναι αν θέλουμε η μετα-μνημονιακή Ελλάδα να σηκωθεί στα πόδια της με κοινωνική δικαιοσύνη, με περαιτέρω στήριξη των αδυνάμων, με ανασύνταξη της μεσαίας τάξης, με εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής κινητικότητας, με δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη, χωρίς επιστροφή στις μέρες των θαλασσοδανείων και της νομής του κράτους από τζάκια. Η χρεοκοπία του 2010 είναι ιστορικό γεγονός που προκαλεί ακόμη πόνο, και αλλάζει την κοινωνία. Θα μου κάνει μεγάλη εντύπωση αν ο κόσμος δείξει να ξεχνάει ποιοι κυβερνούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και υποκύψει στην αισχρή προπαγάνδα ότι η Ελλάδα και η ελληνική κρίση άρχισαν το 2015. Είμαι αισιόδοξος. Σε κάθε περίπτωση, δίνουμε τη μάχη με πείσμα και όραμα, για να τιμήσουμε τον λαό μας, που μας ψήφισε και θα μας ξαναψηφίσει.
