Με ένα Δελτίο Τύπου ο πρόεδρος του νεοεμφανιζόμενου συλλόγου «ΜΑΖΙ για τη Σίφνο μας» ενημέρωσε για τη συνάντηση μεταξύ του ίδιου και του επάρχου Μήλου με τον Υφυπουργό Υποδομών και Μεταφορών Νίκο Μαυραγάνη, με θέμα τη δημιουργία αεροδρομίου στη Σίφνο. Φαίνεται πως η προεκλογική σεζόν έχει ήδη ξεκινήσει για τα καλά και κάποιοι, προκειμένου να αποσπάσουν τη ψήφο μας, θα αρχίσουν (αν δεν το έχουν κάνει ήδη) να υπόσχονται τα πάντα.

Πόσο εφικτό είναι να γίνει ένα αεροδρόμιο στη Σίφνο; Έχουν ουσιαστική βάση οι υποσχέσεις και οι εξαγγελίες που ακούμε εδώ και χρόνια ή είναι ακόμα ένα ψηφοθηρικό τέχνασμα; Διαβάζοντας το χθεσινό πανηγυρικό Δελτίο Τύπου, το οποίο έχει ξεκάθαρες πολιτικές προεκτάσεις, δημιουργούνται οι εξής σκέψεις και απορίες:

• Το αεροδρόμιο στην Πάρο υλοποιήθηκε μετά από συνεργασία του κράτους με ιδιωτική αεροπορική εταιρεία, διότι αποτελεί ένα έργο από το οποίο βγαίνουν κερδισμένοι και οι δύο. Το κράτος εξοικονομεί τα χρήματα που έδινε για τις επιδοτήσεις (περίπου 4 εκατ. ευρώ τον χρόνο) και η ιδιωτική εταιρεία κόβει περισσότερα εισιτήρια προς έναν παγκοσμίου ενδιαφέροντος προορισμό.

Έστω ότι γίνεται αεροδρόμιο στη Σίφνο. Ποιος θα το χρησιμοποιεί; Ποια αεροπορική εταιρεία θα ενδιαφερθεί να κάνει το δρομολόγιο Σπάτα – Σίφνος, όταν υπάρχουν ταχύπλοα που κάνουν το Πειραιάς – Σίφνος σε δύο ώρες; Εκτός αν μιλάμε για πτήσεις μόνο από μακρινούς ή διεθνείς προορισμούς, οπότε αλλάζουν τα δεδομένα, διότι θα χρειαστεί μεγαλύτερος αεροδιάδρομος και άλλες υποδομές.

Ποια εταιρεία θα μπει στη διαδικασία να προσγειώνεται στη Σίφνο και στη συνέχεια να κάνει δεκάλεπτες πτήσεις προς Μήλο, Πάρο ή Νάξο;

Ποια αεροπορική εταιρεία θα βάλει στο πρόγραμμα της πτήσεις τον χειμώνα προς Σίφνο, την ώρα που οι ακτοπλοϊκές εταιρείες κρίνουν ασύμφορο να δρομολογήσουν ταχύπλοο έστω και για μια φορά την εβδομάδα;

• Εκτός του ότι θα πρέπει να βρεθεί η κατάλληλη περιοχή, η οποία θα επιτρέπει την εύκολη προσέγγιση των αεροσκαφών, θα πρέπει να να υλοποιηθούν πολυδάπανες, δύσκολες και χρονοβόρες χωματουργικές εργασίες σε όλη την ευρύτερη περιοχή, ώστε να ικανοποιηθούν οι απαραίτητες προδιαγραφές (εξασφάλιση του πεδίου ελιγμών, ζώνες προσγείωσης και απογείωσης, ζώνη ασφαλείας, μεταβατικές επιφάνειες, κλπ).

• Θα πρέπει να γίνει μια λεπτομερής Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Πόσο θα επηρεαστεί το οικοσύστημα από το έργο; (Για παράδειγμα η αντίστοιχη μελέτη για το αεροδρόμιο του Καστελλίου στην Κρήτη προβλέπει ότι η βροχή στην περιοχή θα μετατραπεί σε όξινη, δημιουργώντας πολλά προβλήματα στις καλλιέργειες). Ποιο θα είναι το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των ρύπων; Πόσο θα επηρεάσει ο θόρυβος;

• Πόσο νερό θα απαιτείται για τις ανάγκες του αεροδρομίου; Μπορεί η Σίφνος με τις ισχύουσες υποδομές να αντέξει και αυτό το βάρος; Που θα καταλήγουν τα λύματα, σε ένα νησί το οποίο δεν έχει ακόμα αποχέτευση στους κεντρικούς οικισμούς;

• Αεροδρόμιο δεν είναι μόνο ένας διάδρομος. Θα πρέπει να δημιουργηθούν κτίρια, χώροι αναμονής και νέος σύγχρονος δρόμος, ο οποίος θα εξυπηρετεί τα ΙΧ, τα λεωφορεία, τα πούλμαν και τα βυτία καυσίμων. Θα πρέπει να υπάρχει χειμώνα – καλοκαίρι επαρκής συγκοινωνία, η οποία θα συνδέει το αεροδρόμιο με τα υπόλοιπα χωριά, ενώ θα πρέπει να δημιουργηθεί και χώρος πάρκινγκ.

Αυτές είναι κάποιες πρώτες σκέψεις για τις δυσκολίες που έχει ένα τέτοιο εγχείρημα. Κάποιος ειδικός επί του θέματος θα μπορούσε εύκολα να προσθέσει περισσότερα μικρά ή μεγάλα ζητήματα.

Υποσχέσεις, κούφια λόγια και …συμφέροντα

Στόχος μας στο Aigaio365 είναι να προσφέρουμε στους αναγνώστες μας την πραγματική όψη των γεγονότων. Και η σκληρή πραγματικότητα με βάση τα παραπάνω, είναι ότι δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να γίνει τα επόμενα τέσσερα χρόνια αεροδρόμιο στη Σίφνο, όποιος και αν κερδίσει είτε τις εθνικές, είτε τις περιφερειακές, είτε τις δημοτικές εκλογές. Καταλαβαίνει ο καθένας, ότι όσοι υπόσχονται κάτι τέτοιο, είτε κοροϊδεύουν τον κόσμο, είτε δεν ξέρουν που πατούν και που βρίσκονται.

Και μιας που αναφέρθηκε το παράδειγμα του αεροδρομίου στο Καστέλλι, η μελέτη για το συγκεκριμένο έργο ολοκληρώθηκε το 2004 και ο διαγωνισμός για τη δημοπράτησή του, το 2014! Για ένα έργο, για το οποίο η πιο αισιόδοξη πρόβλεψη αναφέρει ότι θα ξεκινήσουν να δουλεύουν οι μπουλντόζες το 2019. Το αεροδρόμιο της Πάρου χρειάστηκε περίπου 30 χρόνια…

Ακόμα και αν ισχύει στο ελάχιστο αυτό που διαδίδουν εντελώς ανεπίσημα κάποιοι και το οποίο ψιθυρίζεται στα διάφορα πηγαδάκια, ότι δηλαδή τα εφοπλιστικά συμφέροντα αφενός δεν επιτρέπουν την καθημερινή ακτοπλοική σύνδεση Σίφνου – Πάρου και αφετέρου εμποδίζουν την έναρξη λειτουργίας των υδατοδρομίων, δημιουργείται το εξής ερώτημα: Θα αφήσουν αυτά τα “συμφέροντα” (αν όντως υπάρχουν) να προχωρήσει οποιοδήποτε σχέδιο για αεροδρόμιο;

Και τώρα οι πολιτικοί που δεν κατάφεραν να διατηρήσουν το καραβάκι που συνέδεε τον Πλατύ Γιαλό με την Πάρο υπόσχονται ότι θα φέρουν αεροπλάνα…

Όσο πλησιάζουν οι εκλογές, θα ακούμε όλο και περισσότερες προεκλογικές υποσχέσεις, όπως γίνεται όλα τα χρόνια τόσο σε τοπικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Τελικά ούτε «λεφτά υπήρχαν» επί ΠΑΣΟΚ, ούτε ο Σαμαράς έσκισε τα μνημόνια, ούτε ο Τσίπρας τα κατήργησε με ένα νόμο και με ένα άρθρο. Σε τοπικό επίπεδο, ούτε καινούριο κέντρο υγείας έχουμε δει, ούτε καλύτερη ακτοπλοϊκή σύνδεση, ούτε ΧΥΤΑ, ούτε νέους βιολογικούς, ούτε αποχετεύσεις, ούτε βελτίωση των υποδομών.

Είναι καιρός να καταλάβουν όσοι ζητούν τη ψήφο μας, πως ο κόσμος έχει σιχαθεί τα μεγάλα “ΘΑ” και τα βαρύγδουπα λόγια. Μικρή σημασία έχει αν κάποιοι προσπάθησαν όντως να υλοποιήσουν τις μεγάλες υποσχέσεις τους ή αν απλά έλεγαν ψέματα. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και πάνω σε αυτό θα πρέπει να στηρίζονται όλες οι προεκλογικές εξαγγελίες.

Το ρεαλιστικό σχέδιο – Ποιοι πρέπει να είναι οι στόχοι του δήμου

Αν οι άνθρωποι που χειρίζονται τις τύχες της Σίφνου ενδιαφέρονταν πραγματικά να λύσουν το πρόβλημα της συγκοινωνίας θα μπορούσαν να συνάψουν προγραμματικές συμβάσεις με τους εφοπλιστές κάνοντας χρήση του ν. 2932/2001 του υπουργείου Ναυτιλίας. Με βάση αυτόν, η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να έρθει σε συμφωνία με κάποια ακτοπλοϊκή εταιρεία, εκταμιεύοντας ένα ποσό για να καλύψει ενδεχόμενη ζημιά, ώστε να πυκνώσουν τα χειμερινά δρομολόγια από και προς τον Πειραιά.

Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και με το πλοίο που συνδέει τη Θεσσαλονίκη με τις Κυκλάδες και την Κρήτη. Άραγε έχει γίνει καμία τέτοια ενέργεια ή τα χρήματα μας ξοδεύονται αριστερά και δεξιά;

Επιπλέον, είναι σημαντικό να γίνουν και άλλες ενέργειες, ώστε να επιμηκυνθεί η τουριστική περίοδος, κάτι που θα αναγκάσει τους εφοπλιστές να δρομολογούν τα ταχύπλοα τους για περισσότερο χρονικό διάστημα.

Τουρισμός χωρίς υποδομές δεν μπορεί να υπάρξει. Όσοι αναζητούν ψήφους θα πρέπει επιτέλους να λάβουν σοβαρά το θέμα της ύδρευσης, της διαχείρισης των λυμάτων, της αποχέτευσης, της βελτίωσης του οδικού δικτύου (πχ δρόμος στα Βρουλίδια) και όχι να τάζουν αεροπλάνα και …διαστημόπλοια.

Όσο για το αεροδρόμιο, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εγκαταλειφθεί το σχέδιο. Η επόμενη δημοτική αρχή θα πρέπει να υλοποιήσει τις απαραίτητες μελέτες (ή να επικαιροποιήσει τις ήδη υπάρχουσες), οι οποίες θα ξεκαθαρίζουν τις δυνατότητες και τις πιθανότητες για να γίνει στο μέλλον το έργο. Και φυσικά δεν θα πρέπει να είναι δέσμια από κανέναν επιχειρηματία. Αυτή είναι μια εφικτή και υλοποιήσιμη προεκλογική υπόσχεση, η οποία δεν θα κοροϊδεύει, αλλά θα σέβεται τον κόσμο. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και κενές υποσχέσεις. Άλλωστε “ποιος θα τις θυμάται μετά από τέσσερα χρόνια”;

Μέχρι τότε ένα καλό τουριστικό σχέδιο, το οποίο θα εκμεταλλεύεται το διεθνές αεροδρόμιο της Πάρου δρομολογώντας ένα πλοιάριο (με βάση τον παραπάνω νόμο του υπουργείου Ναυτιλίας) και ένα πουλμανάκι είναι η πιο ρεαλιστική λύση. Το πλάνο βεβαίως περιλαμβάνει και τη σωστή τουριστική προβολή στο εξωτερικό.